11 listopada 2016 r. na terenie Leśnictwa Jurkowo  miało miejsce poświęcenie nowego krzyża ,,Waldy". Poświęcenia dokonał proboszcz parafii Czerwona Wieś ksiądz Marek Jankowski. W uroczystości wzięli udział sołtys wsi Kąty oraz Jurkowa, leśniczy leśnictwa Jurkowo oraz mieszkańcy wsi Kąty i Maciejewo.

Wiosną, latem i jesienią można to miejsce minąć i nadal żyć w nieświadomości, ale zimą po prostu jest to niemożliwe. Przy drodze z Kątów do Czerwonej Wsi, pod dębami skromnie stoi drewniany krzyż, którego dłuższa belka jest wybrzuszona.

W lecie 1906 roku doszło tutaj do tragedii, której jedynymi świadkami byli oni i las. On młody a ona śmigła niby łania. Zakochali się w sobie, potajemnie spotykali w cieniu dębów, swe ciała tuląc w objęciach i leśnym mchu. Opętani uczuciem i jak to często bywa, nagle pojawia się owoc ich namiętności. Niestety jego rodzice nigdy nie zaakceptowaliby biednej  dziewczyny, która codziennie rano biegała do pracy z Maciejewa do pałacu w Czerwonej Wsi. Nie pierwszy raz zostałaby też matką.

Spotkali się po wiejskiej zabawie, ich ciała były odurzone ciepłem letniej nocy, pragnieniem bycia z sobą. Jego radość ze spotkania nagle zamieniła się w bezradność i gniew. Nie widząc szans bycia razem morduje swą ukochaną wraz z ich nienarodzonym dzieckiem. Jej krzyk skrzętnie schowały w spękaniach swej  kory stare dęby, a ciało morderca ukrył w piachu.

Niektórzy opowiadają, że nieszczęsną znalazł woźnica wiozący mąkę z Krzywinia, bardziej prawdopodobne jest jednak, że to kobiety idące na służbę do pałacu zauważyły wystającą rękę spod zwałów piasku. Żeby nie dopuścić do ucieczki winowajcy a jednocześnie ukarać, nasypano mu do butów szkła. Został skazany na długie lata więzienia. Może zmarł w więziennej celi lub zginął podczas I wojny światowej, w rodzinne strony nie powrócił nigdy.

Nieszczęśliwie zakochana kobieta nazywała się Waleria Dudziak miała 28 lat. I to od jej imienia miejsce gdzie stoi krzyż nazywane jest ,,Waldą". Pałąkowata belka krzyża ma przypominać, że została tu zamordowana ciężarna kobieta i pogrzebana wielka miłość. Upływ czasu nie oszczędził drewnianego krzyża, dlatego pracownicy Leśnictwa Jurkowo Michał Nowak i Jan Józefiak w 1946 r. postawili nowy krzyż. W 2010 r.  leśniczy Robert Mądry wraz z pracownikami zadbali o to miejsce stawiając drewniane ogrodzenie i tablicę. Inicjatorem postawienia trzeciego krzyża była prawnuczka zamordowanej a wykonawcą Jan Olejnik. Drewno akacjowe pochodziło z lasów Leśnictwa Jurkowo, podobnie jak w przypadku drugiego krzyża, który stał przez 70 lat.